دفتر مرکزی تیسوت؛ لولوکل.سوییس
تاریخچه کمپانی ساعتسازی تیسوت از اواسط قرن نوزدهم میلادی آغاز میشود، زمانی که چارلز فلیشن تیسوت، ساعتساز شهیر سوییسی تصمیم به احداث کارخانه ساعتسازی خود در شهر کوچک لولوکل گرفت. چارلز فلیشن در زمینه طراحی و ساخت قاب و قطعات بدنه ساعت از جنس طلا تخصص داشت و پسرش، چارلز امیلی یک ساعتساز خبره بود؛ اولین ساعت جیبی کمپانی تیسوت در اول جولای 1853 با همکاری نزدیک چارلز فلیشن و چارلز امیلی تیسوت ساخته شد. از همان روز اول، نوآوریهای جسورانه در عین وفاداری به پارامترهای کلاسیک ساعتسازی سنتی سوییس، روح برند تیسوت را تشکیل دادهاند؛ در این راستا تیسوت مبتکر بسیاری از اولینها در زمینه تکنولوژی، متریال و طراحی بوده است.
در سال 1858 چارلز امیلی تیسوت لولوکل را به مقصد سنپترزبورگ ترک نمود و اولین کلکسیون ساعتهای تیسوت را با موفقیت در امپراطوری عظیم روسیه عرضه کرد؛ تجارت جهانی تیسوت تا امروز که تیسوت در بیش از یکصد و شصت کشور جهان در سطح پنج قاره عرضه میشود، ادامه یافته است به نحوی که سالهای متمادی است که تیسوت بیشترین میزان تولید را در بین ساعتسازان سنتی سوییسی دارد. در سال 1930 تیسوت و امگا اولین کنسرسیوم ساعتسازی سوییس را با نام انجمن صنعتی سوییس (SSIH)، تشکیل دادند. در دهه هشتاد قرن بیستم، همزمان با توسعه فناوری کوارتز، انجمن صنعتی سوییس (SSIH) با دیگر کنسرسیوم ساعتسازی سوییس (ASUAG) ادغام شد تا از این طریق ساعتسازان خبره سوییسی بتوانند با به اشتراک گذاری دانش فنی و تجربیات ارزشمند خود به مقابله با پدیده نوظهور ژاپنی برآیند. گروه جدید نام شرکت سهامی صنایع میکروالکترونیک و ساعتسازی (SMH) را برای خود برگزید و بعدها به سواچگروپ تغییر نام داد؛ SMH (بعدها سواچگروپ) بر خلاف گروهها و کنسرسیومهای پیشین، خود را محدود به مرزهای سوییس ننمود و با انتقال تکنولوژی و همکاری استراتژیک با شرکتهای بینالمللی فعال در زمینه الکترونیک، میکروالکترونیک و مد بهسرعت بر چالش ساخت ساعتهای کوارتز چیره گشت و به بزرگترین گروه ساعتسازی جهان تبدیل شد.